Σου βγάζω την ταμπέλα

Σε έναν κοριτσίστικο καφέ, από εκείνους τους σπάνιους πια αλλά τόσο διασκεδαστικούς που βρισκόμαστε και κάνουμε το σουσού του δεκαπενθήμερου, η φίλη Α εξιστορεί την εξέλιξη της γνωριμίας με κάποιον που γνώρισε δυο μήνες πριν. Τα μάτια της λάμπουν όσο μιλάει “και πήγαμε εκεί και κάναμε αυτό και μου έστειλε εκείνο και ένιωσα έτσι κλπ.”. Ξάφνου, η φίλη Β λέει: “Ωραία όλα αυτά, αλλά τώρα εσείς έχετε σχέση? Η φίλη Α διστακτικά απαντά ότι είναι νωρίς ακόμα να βάλει ταμπέλα. Η φίλη Β συνεχίζει με ύφος σπιρτούλη “Να δεις δε θέλει δεσμεύσεις αυτός”. Την αγριοκοιτάζω να σκάσει και αλλάζω θέμα. Η ζημιά όμως έχει γίνει! Η λάμψη από τα μάτια της φίλης Α έχει χαθεί! Ήρθε στον καφέ όλη μέσα σε ροζ μπεμπέ σύννεφο κι έφυγε σε γκρι! Κι εγώ που τόσο αγαπώ αυτού του είδους τη λάμψη, κάπως θύμωσα! Τι σε πιάνει και θες ταμπέλα και τρελαίνεσαι?

Φόβοι και ανασφάλειες είναι οι ένοχοι κατά κύριο λόγο για ακόμη μια φορά!

Οι μισοί θέλουνε σχέση με τη βούλα, βασικά θέλουνε τη βούλα περισσότερο από τη σχέση, γιατί φοβούνται ότι θα τους φύγει το “πρόσωπο”, λες και αν θέλει ο άλλος να κάνει χουνέρι θα κολλήσει στην ταμπέλα! Εσύ πιο πιθανό να βρεις στην ταμπέλα αν με εννοάς, και βερνικωμένα μάλιστα! Η μονογαμία, όπως και η ανεξήγητη φυγή, ό, τι και να λέμε είναι προσωπική επιλογή του καθενός. Καμιά επιγραφή δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν. Έγκειται στις προσωπικές αξίες έκαστου!

Αλλά μυαλό δε βάζεις και προσπαθείς να κατουρήσεις την περιοχή σου! Κάτι τραγικά, του στιλ κοινός λογαριασμός στα social media, λες και πριν από σένα ο άλλος δεν είχε ούτε ζωή μηδέ προσωπικότητα ναούμε. Ενός λεπτού σιγή για την παντόφλα που έπεσε και δέχτηκες κάτι τέτοιο. Ανάθεμα την ώρα που έκανες εκείνο το ρημαδοlike στα οπίσθια της influencer της γειτονιάς! Και δώστου οι φωτογραφίες με αγαπούλες και εμετικά χασταγκς #loveyoutothemoonandback #mymanmyeverything κλπ. Το καταλάβαμε μανδάμ είναι ρεζερβέ το αγόρι, λύσσαξες! Να μου πεις , φύλαγε τα ρούχα σου και δε σ ’αδικώ, αλλά η ταμπέλα κρύβει κινδύνους, δημιουργεί προσδοκίες συνυφασμένες με τίτλους και όχι με προσωπικότητες .Δημιουργεί υποχρεώσεις που κάποιος μπορεί να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στο δεδομένο χρονικό μομαντ γαλλιστι, και ανόητες πιέσεις που οδηγούν τα δύο μέρη αργά ή γρήγορα στην παγίδα της. Πάρε τώρα τη ταμπέλα single και σκάσε, ταμπέλες μου ήθελες!

Οι άλλοι μισοί δε, αψυχολόγητοι, αλλά θα χουν τους λόγους τους δε μπορεί- μην τυχόν και νιώσουν ότι περνάνε όμορφα και δεθούν, αμέσως ταμπελακι “χωρίς δεσμεύσεις”, λες και ξέρει κανείς ποτέ πώς θα του τα φέρει η ζωή. Λες και αν θέλει η καρδιά θα τους ρωτήσει! Το πες εσύ ότι δε θες σχέση και καθάρισες τώρα δηλαδή και πέταξες το ευθυνομπαλάκι! Και ο απέναντι εκεί που ήταν μες τη χαρά, παγώνει και μαζεύεται και χαλάει και το γλυκό και η διάθεση τζάμπα και βερεσέ, επειδή πάλι φόβος και ανασφάλεια κυριαρχούν! “Περνάς όμορφα παιδάκι μου?-Περνάω!-Τέλεια, κι εγώ!-Να ξέρεις όμως δε θέλω σχέση-Μα σχέση δεν είναι κι αυτό που έχουμε?- ‘Όχι δεν έχουμε σχέση!” Σχέσε μας άνθρωπέ μου, scusi κιόλας δηλαδή! Στον ψυχίατρο αδερφές μου, αφήστε τη Μόσχα! Παράνοια σας καλεί! Είσαι με τον άλλο δυο χρόνια, κοιμάστε σχεδόν κάθε βράδυ μαζί, βγαίνετε, μαγειρεύετε, βλέπετε ταινίες, μιλάτε κάθε μέρα, σαλιαρίζετε και άλλα τέτοια ερωτιάρικα, γνωρίζετε φίλους, αδερφές σκυλιά, γατιά, αλλά σχέση δεν έχετε! ‘Όχι, όχι, αυτό δεν είναι σχέση! Για να είναι πρέπει να το γράφει κάπου ή να το πούμε ταυτόχρονα με ένα δύο τρία ζντο! Και περνάει ο καιρός και χωρίζεις απ’ τη σχέση που δεν είχες, αλλά είχες, και έρχεται αυτός και σου λέει τελικά νομίζω είχαμε σχέση! Αθώα η κατηγορουμένη για απόπειρα ανθρωποκτονίας και όχι άδικα!

Δεν ξέρω ποια κατηγορία είναι η πιο βλαμμένη, νομίζω πρόκειται για ντέρμπι!

Σε κάθε περίπτωση,ταμπέλες υπήρχαν και θα υπάρχουν, γιατί κάποια στερεότυπα έχουν καρακατσικωθεί! Άλλωστε, κάθε οδικό δίκτυο και κάθε προορισμός που σέβεται τον εαυτό του, βάζει ταμπέλες! Όμως, όλοι ξέρουμε ότι τις πιο συναρπαστικές περιπέτειες τις ζεις σε μέρη αχαρτογράφητα που δεν έχουν ακόμα όνομα και είναι άγνωστα στις μάζες.

Υπάρχουν αυτοί που για να πάνε κάπου ή για να καταλάβουν ότι έφτασαν στον προορισμό τους η ταμπέλα είναι προαπαιτούμενο. Πρέπει να υπάρχει GPS και να το ακολουθούν πιστά, ώστε να φτάσουν γρήγορα, διαφορετικά φοβούνται μη χαθούν και δε φτάσουν στην ώρα τους. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν τους νοιάζει αν χαθούν, ούτε σε πόση ώρα θα φτάσουν, γιατί απολαμβάνουν τη διαδρομή. Τούτοι εδώ, έχουν έμφυτη ικανότητα προσανατολισμού, θα φτάσουν και χωρίς να δουν πινακίδες!

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι κακό να θες να ξέρεις προς τα που βαδίζει μια κατάσταση, αλλά μην παθαίνεις υστερία με το καλημέρα σας!

Η ουσία είναι μία: Γνώρισες κάποιον με τον οποίο έχεις χημεία, που σου κάνει το περιβόητο κλικ και την καρδιά να χτυπά, είτε έχεις καεί και φυσάς και το γιαούρτι, είτε έχεις daddy issues ,οιδιπόδεια και τάσεις φυγής, κάτσε και ζήσε το ,χωρίς να πολυσκέφτεσαι, γιατί α)είναι υπέροχο, σπάνιο και τρομερά λυτρωτικό να νιώθεις ότι ο άλλος σε καταλαβαίνει, σε θέλει και γουστάρει την παρέα σου και β)τίποτα δεν είναι δεδομένο, όλα ανατρέπονται, το λέει ο Αντύπας αλλά εσύ.. αν μόνο Pepper, πάσο!

Αφέσου λίγο στη ροή της ζωής να δεις που θα σε βγάλει ο δρόμος! Στο να αφήνεσαι ίσως κρύβεται η ευτυχία που ψάχνεις!

Σάματις τι είναι σχέση? Είναι δέσιμο που χτίζεται σιγά σιγά, είναι επικοινωνία με τον άλλο σε όλα τα επίπεδα και διαμορφώνεται από στιγμές που μοιράζεστε, από κοινές εμπειρίες θετικές ή αρνητικές! Αν αγαπιέσαι με κάποιον πραγματικά, δεν έχεις ανάγκη κανένα επίσημο χαρτί για να στο επιβεβαιώσει και δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Όπως και αντίθετα, αν κάποιος δε σ’ αγαπάει, κανένα χαρτί δε θα τον αναγκάσει να το κάνει κι ας μένει μαζί σου, έχει άλλους λόγους!

Υπάρχουν κάτι χώρια πιο δυνατά απ’ το μαζί. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μαζί με τη ταμπέλα σχέση και έχουν επικοινωνία σχεδόν μηδέν και κάποιοι που δεν έχουν ταμπέλα σχέση, αλλά επικοινωνούν τόσο μοναδικά που είναι λες και έχουν την πιο δυνατή σχέση που υπάρχει. Και την έχουν! Γιατί η ουσία είναι αυτή! Η πραγματική αγάπη, αυτή που ζεις με την καρδιά, είναι σαν παιδάκι της πρώτης δημοτικού, αγνοεί τις ταμπέλες ,δεν ξέρει να διαβάζει ακόμα! Λόλα να ένα μήλο!