Κάπως λίγο μετά το φετινό διαγωνισμό της Eurovision, που έχασε τη νίκη το κορίτσι μας στο παρά τσακ από τη Νέτα του Ισραήλ, και ειδικά μετά από δηλώσεις της τελευταίας, που διάβασα και άκουσα περί bullying, διαφορετικότητας και αυθεντικότητας, έπαθα προβληματισμό!
Ναι, καλά όλα, ζήτω το διαφορετικό! Ζήτω το αυθεντικό! Κάτω το bullying! Κάτω ο ρατσισμός! Όμως, μήπως αρχίζει και χάνεται λίγο το μέτρο και κάπως το νόημα; Ώρες είναι, αντί να σταματήσουμε το ρατσισμό να τον στρέψουμε ενάντια σε ανθρώπους που δεν υστερούν σε ικανότητα, εργατικότητα και εξυπνάδα, απλά έτυχε να είναι κουκλάκια ζωγραφιστά με αναλογίες μοντέλου!
Μήπως, επειδή βαριέσαι να γίνεις καλύτερος, καθότι βαριά η καλογερική, σκληρό το Φουρειριλίκι, να τα λέμε – για τίναξε εσύ με χάρη τόσο μαλλί, τραγουδώντας να σε δω – πετάς ένα “Είμαι αυθεντικός εγώ και φάε τη σκόνη μου, εσύ που έτυχε να γεννηθείς όμορφος ή που προσπαθείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να βελτιωθείς, γιατί το γουστάρεις με τρέλα.”
Επίσης, μήπως, λέω εγώ, μήπως, επειδή δε μπορείς να γίνεις καλύτερος και να φτάσεις κάποιους άλλους, βρίσκεις καταφύγιο στο όνομα του διαφορετικού και του bullying και βολεύεσαι; Και στάζεις και χολή, να τα λέμε κι αυτά!
Αυθεντικός δηλαδή, είναι κάποιος που είναι διαφορετικός και που έχει υποστεί bullying; Και τι εννοούμε “διαφορετικός”; Όλοι διαφορετικοί δεν είμαστε; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Και τι σχέση έχει το αυθεντικό με το όμορφο ή το ικανό; Γύρευε! Το θέμα είναι να προσπαθείς συνεχώς να βελτιώνεσαι, ώστε να γίνεις ο καλύτερος στον τομέα σου! Θα πήγαινες εσύ ποτέ σε έναν γιατρό να σε κουράρει μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός και έχεις πέσει θύμα bullying; Εγώ όχι, να στα πω! Ωστόσο, θα πήγαινα σε κάποιον, για τον οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα, που έχει δουλέψει σκληρά και είναι εξαιρετικά ικανός να με βοηθήσει!
Τώρα αν αυτός ο γιατρός τύχαινε να είναι φτυστός ο Τζωρτζ Κλούνεϊ στο E.R., θα σήμαινε ότι υστερεί σε ικανότητα; Μη με παλαβώνεις, να σε χαρώ!
Μια pop τραγουδίστρια φωνάρα και κορμάρα δεν είναι αυθεντική; Είναι προϊόν της παγκόσμιας βιομηχανίας ομορφιάς που θέλει τα πρότυπα αδύνατα; Ποιος κρίνει τι είναι αυθεντικό και τι όχι; Αποκλείεται δηλαδή απλά να της αρέσει ο υγιεινός τρόπος ζωής ή να έχει γεννηθεί αδύνατη; Και γιατί την κρίνεις σε εμφάνιση και όχι σε ταλέντο;
“Μην ευτελίζεις την έννοια της διαφορετικότητας… Δεν είναι για να είναι φθηνή…”
Αν έχεις αποδεχτεί πραγματικά τον εαυτό σου και τον αγαπάς όπως είναι, είμαι μαζί σου και σε στηρίζω στα τέρματα! Όμως, κάποιες φορές, κάπως νιώθω ότι δεν είναι αληθινό αυτό! Ότι τάχα μου λες έτσι, και στην ουσία υποβόσκει ένα καρακόμπλεξ απέναντι στον άλλο που έχει αυτό το κάτι που εσύ δεν έχεις, μα τόσο λαχτάρας, βλέπε πακέτο, κι όμως αντί να κάνεις κάτι γι’ αυτό, προσπαθείς με κάπως ύπουλο τρόπο να βγεις από πάνω! Ας τον μειώσω, διακριτικά πάντα και με στιλ, γιατί θα το παίξω και λίγο θύμα και θα κάνω και λίγο επίκληση στο συναίσθημα, χρησιμοποιώντας την «διαφορετική» εικόνα μου, θα με λυπηθούν και θα περάσω και μήνυμα!
Όχι φίλε, όχι, όχι! Αυτό δηλαδή δεν είναι ένα είδος bullying απέναντι σε κάποιον που έχει ταλέντο, που έχει ικανότητες και που έχει δουλέψει σκληρά να πετύχει, απλά έτυχε να είναι και όμορφος;
Και ναι δε λέω, τη σήμερον ημέρα ζούμε για το θεαθήναι, η εμφάνιση μετράει και πολλοί άνθρωποι επαναπαύονται στην εικόνα τους και μένουν εκεί! Όμως, δεν αναφέρομαι σε αυτούς!
Έστω ότι βρισκόμαστε σε ένα talent show φωνής! Έχουμε μια πολύ όμορφη κοπέλα με πολύ ωραία φωνή και μια όχι τόσο όμορφη κοπέλα με εξίσου ωραία φωνή! Οι κριτές μπορεί να θέλουν να ψηφίσουν την όμορφη και χαρισματική, όμως θα σκεφτούν το εξής: “Χμ, αν ψηφίσουμε αυτή την κοπέλα θα περάσουμε το λάθος μήνυμα ότι κοιτάμε την εξωτερική εμφάνιση! Οπότε, ας δώσουμε ευκαιρία στην άλλη για να δείξουμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές”!
Και έρχομαι εγώ εδώ και ρωτάω! Αυτό δεν είναι άδικο για την όμορφη χαρισματική; Η οποία έχει ιδρώσει, έχει προσπαθήσει, έχει κωλοκοπανηθεί το ίδιο ίσως και περισσότερο, με την άλλη κοπέλα; Γιατί δεν το σκέφτεται αυτό ποτέ κανείς; Δηλαδή, τι χρωστάει; Επειδή είναι όμορφη, πρέπει να την τιμωρείς με το πρόσχημα του λάθος μηνύματος; Που πήγε το αντικειμενικό αξιοκρατικό κριτήριο της φωνής; Ο ρατσισμός, γιατί πρέπει να ισχύει μονόπλευρα; Όπως ένας άνθρωπος με μέτρια εμφάνιση και ταλέντο πρέπει να δώσει εξαιρετικό σόου και να κριθεί μόνο με βάση το ταλέντο, έτσι και ένας πολύ όμορφος και ταλαντούχος άνθρωπος πρέπει να καταβάλει εξίσου δυνατή προσπάθεια, μιας και όλοι πιστεύουν ότι θα του χαριστεί μια νίκη ή μια πρόκριση λόγω ομορφιάς!
Εσύ «διαφορετικέ», εφόσον περνάς μήνυμα ότι αποδέχεσαι τον εαυτό σου ως έχει και καυχιέσαι για την αυθεντικότητα σου, μη βγάζεις τα κρυφό κόμπλεξ σου απέναντι στον όμορφο και του βάζεις την ταμπέλα του ψεύτικου! Μορφή bullying είναι κι αυτό, μόνο που δεν πουλάει τόσο, γιατί τον όμορφο άνθρωπο δεν το λυπάται κανένας! Άσε που είναι μειοψηφία! Ίσα ίσα, επειδή τον ζηλεύεις είσαι πιο αυστηρός, περιμένεις πάντα πολύ περισσότερα ή απλά δεν περιμένεις τίποτα, βγάζοντας το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι εφόσον είναι κουκλί δεν είναι και τόσο ικανός! Η ζήλια να ήταν ψώρα θα γέμιζε όλη η χώρα!
Δεν αντιλέγω το ωραίο είναι πάντα πιο ελκυστικό και θα θέλαμε πολύ να του μοιάζουμε, κακά τα ψέματα! Αλλά, όπως σε έναν άσχημο δεν του αξίζει να τον κρίνουν για την εμφάνιση του, έτσι και στον όμορφο! Μια ωραία γυναίκα στη δουλειά πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ικανή και έξυπνη! Μια ωραία γυναίκα μπορεί να μην πάρει μια δουλειά, ενώ έχει κάθε προσόν, γιατί η ανώτερη της ζηλεύει ή νιώθει ότι απειλείται απ’ την εξωτερική της εμφάνιση! Η Σαρλίζ Θερον έπρεπε να πάρει δηλαδή 30 κιλά στην ταινία “Monster” και να γίνει κουασιμόδα για να πείσει και να αποδείξει ότι είναι ταλαντούχα! Γιατί; Γιατί; Γιατί αυτό το κόμπλεξ απέναντι στο ωραίο και το σέξι!
Όλοι είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί και σε έναν ιδανικό κόσμο, ίσοι, ανεξαρτήτως εμφάνισης, κιλών και άλλων επιφανειακών παραγόντων! Κάποιοι ίσως απλά προσπαθούν περισσότερο! Αντί να κρίνεις άκριτα και να ψάχνεις ψεγάδια στον σχεδόν αψεγάδιαστο, προσπάθησε λίγο να βγεις από το μέτριο! Αυτή η μετριότητα, Παναγιά μου, εδώ μου κάθεται κι έχω και ωροσκόπο αιγόκερα!
Το βρήκαμε τώρα, κάνω τάχα μου ότι αποδέχομαι τη μετριότητα μου, ενώ στην πραγματικότητα, ζηλεύω και υπονομεύω αυτόν, που είναι καλύτερος από μένα και που προσπαθεί περισσότερο! Το να αγαπάς τον εαυτό σου και να θες να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του δεν παίζει να φανταστώ, ε;
Και τέλος, έστω ότι νιώθεις πως έχεις αδικηθεί από κάποιον ή κάτι, συνάνθρωπο, μοίρα, σύμπαν, Θεό, το να αντιμετωπίζεις το ρατσισμό με ρατσισμό, πίστεψε με, δεν οδηγεί πουθενά, μόνο διαιωνίζει το κακό! Αν νιώθεις όντως διαφορετικός, κάνε τη διαφορά!